Zgrzytanie zębami u niemowląt i dzieci nie musi oznaczać, że dzieje się coś bardzo niedobrego, ponieważ jest ono zjawiskiem naturalnym. Wywoływanie paniki jest niepotrzebne, jednak nie należy też bagatelizować tej sytuacji. Zjawisko zgrzytania zębami, a także ich zaciskanie określa się jako bruksizm. Najczęściej objawia się w trakcie snu. Do przyczyn jego występowania zalicza się wady zgryzu, nie do końca właściwie rozwinięty układ mięśniowy, a także zachorowanie na owsicę. Przy zaobserwowaniu tego problemu warto skonsultować się z lekarzem, który postawi właściwą diagnozę, wskaże przyczynę i zaleci stosowne postępowanie.

Zgrzytanie zębami u niemowląt i małych dzieci

Zgrzytanie zębami u niemowlaka i starszego dziecka związane jest z jego rozwojem. Proces ten może wystąpić już wraz z pojawieniem się mleczaków i nie powinien wzbudzać niepokoju rodziców, gdyż jest to stan naturalny. Bywa wynikiem wyrżnięcia się pierwszych zębów, a także skutkiem w pełni niedojrzałego układu nerwowego, jak również mięśniowego. Zaciskanie szczęk określa się też jako bruksizm i może on dotyczyć niemowląt, które nie skończyły jeszcze pierwszego roku życia, a także dzieci 3-letnich. Czasami pojawia się w wieku sześciu, czy też siedmiu lat, gdy następuje zmiana układu zębowego w wyniku wypadania mleczaków i pojawiania się zębów stałych. Zjawisko to obserwuje się zarówno w dzień, jak też w nocy. W każdym przypadku wystąpienia zgrzytania zębami należy udać się do lekarza, ponieważ niekiedy bruksizm może wynikać z wad zgryzu, nieprawidłowości w obszarze jamy ustnej i dróg oddechowych, a także ze stresu. Warto zatem poznać przyczynę jego wystąpienia, żeby pomóc młodemu człowiekowi.Bruksizm częściej dotyczy dziewczynek, niż chłopców.

Niemowlę zgrzyta zębami – o czym to świadczy?

W wieku niemowlęcym pojawienie się nowego zęba w jamie ustnej przekłada się na zmianę ustawienia żuchwy i szczęki. Ta sytuacja może prowadzić do zgrzytania zębami, co jest naturalnym procesem i nie należy się tym niepokoić. Występuje zarówno w nocy, jak też w ciągu dnia. Maluch podczas wyżynania się mleczaków jest zaciekawiony nową sytuacją. Zaciskając i zgrzytając zębami, wywołuje dźwięk tarcia, co pobudza go do eksperymentowania na tym polu. Odgłos ten jest dość nieprzyjemny i zapewne dla większości rodziców stanowi powód do niepokoju. Nie należy się jednak tym zamartwiać, tylko skonsultować z pediatrą. Bruksizm może wynikać również z niedojrzałości układu nerwowego oraz mięśniowego. Dziecko odbiera różne bodźce zewnętrzne, co powoduje jego reakcje i związane z tym napięcia mięśni. Warto też wiedzieć, że w skutek chorób i schorzeń, które wywołują ból, niemowlę może zaciskać zęby zgrzytając nimi. Inne przyczyny bruksizmu, to alergie, zespół Downa, porażenie mózgowe oraz zakażenie owsicą.

Zgrzytanie zębami w nocy u dzieci – objawy zgrzytania

Bruksizm objawia się tym, że podczas snu dziecko porusza żuchwą i zaciska zęby. Wtedy pojawia się też charakterystycznym dźwięk zgrzytania zębami. W trakcie tego procesu szkliwo może zostać nadmiernie i nierównomiernie starte, co powoduje, że brzegi zębów się zaostrzają. Niekiedy pojawiają się pęknięcia. Zęby stają się bardziej błyszczące, a ich korony mogą stracić połowę swojej wysokości. Dodatkowymi objawami bruksizmu są bóle mięśni żwaczy, a także głowy. Może wystąpić również nadwrażliwość zębów. Dodatkowo czasami pojawia się chrapanie, bezdech senny, jak również oddychanie ustami.

Przyczyny zgrzytania zębami podczas snu u dzieci

Najczęstszą przyczyną zgrzytania zębami przez niemowlaka podczas snu jest jego niedojrzały układ nerwowo mięśniowy. Zdarza się, że tarcie o szkliwo ma miejsce podczas występowania dreszczy przy wysokiej gorączce, a także z powodu odczuwania zimna. Pojawia się również u dziecka z bezdechem sennym i nieprawidłową budową jamy ustnej, a także zwężonymi drogami oddechowymi. Czasami jest związane z tendencją do chrapania i zaburzeniami snu. Zgrzytanie zębami  może być spowodowane owsicą, jak również brakiem magnezu i wadami zgryzu. Pojawia się też na skutek dziedziczenia, porażenia mózgowego, a także u dzieci dotkniętych Zespołem Downa. Bruksizm u starszych dzieci  bywa wynikiem zbyt częstego żucia gumy. Może też dotyczyć dzieci, które są narażone na sytuacje stresowe i napięcia nerwowe. Dlatego ważne jest, żeby przy stwierdzeniu zgrzytania zębami u dziecka, udać się po poradę do specjalisty.

Zgrzytanie zębami u niemowląt – leczenie bruksizmu u dzieci

W przypadku gdy niemowlę zgrzyta zębami należy obserwować, czy nie występują dodatkowe objawy. Mogą one świadczyć o alergii lub chorobie. Czasami lekarz może zlecić wykonanie badań kału pod kątem występowania pasożytów. Leczenie u stomatologa stosuje się w przypadku stwierdzenia nadmiernego starcia zębów mlecznych oraz uszkodzeń zębów stałych. Ze starszym dzieckiem, 2-3-letnim, a także jeśli jest w wieku przedszkolnym oraz szkolnym, należy udać się do specjalisty, żeby zdiagnozować problem. Wybór metody i sposobu leczenia bruksizmu zależy od objawów i ich nasilenia, wieku małego pacjenta, a także przyczyny zaburzenia. Chroniąc szkliwo przed ścieraniem profilaktycznie stosuje się szynę relaksacyjną, czyli specjalną nakładkę. Można ją założyć na noc na zęby, dzięki czemu nie ulęgną one uszkodzeniu.

Psychoterapia w leczeniu zgrzytania zębami u dziecka

Diagnozując źródło problemu warto udać się do lekarza. Być może przyczyny bruksizmu związane są z rozwojem dziecka, jednak zdarza się, że mają podłoże psychologiczne i potrzebna będzie wizyta u psychoterapeuty. Pomoże on ustalić dlaczego zaburzenie wystąpiło i jak sobie z nim radzić. Leczenie bruksizmu ma na celu pozbycie się objawów, jednak bardzo istotne jest też poznanie przyczyn jego wystąpienia.

Dziecko może zgrzytać zębami na tle nerwowym. Napięcie mięśni żwaczy często następuje  na skutek przeciążenia emocjonalnego. Dzieje się tak np. wtedy, gdy rodzice stawiają przed swoją pociechą zbyt duże wymagania co do ocen, które otrzymuje w szkole, albo obawia się, że będą niezadowoleni z jego porażek na płaszczyźnie sportowej, artystycznej i innej. W takim wypadku należy uświadomić opiekunów skąd bierze się problem. Najlepszym wyjściem będzie zmniejszenie presji i okazywanie wsparcia, a także praca nad niwelowaniem stresu, szczególnie przed zaśnięciem. Psychoterapii w takim wypadku powinna być poddana cała rodzina. Oprócz sesji ze specjalistą dobrą metodą redukcji stresu u dziecka jest zastosowanie technik relaksacyjnych. Terapia ma doprowadzić do wyeliminowania stresu, a także panowania nad emocjami.